Słowa lekarza wirowały w jego głowie, próbując uświadomić mu, że to koniec.
Straciła pamięć, nic nie pamięta. Przykro mi.
Łzy powoli cisnęły się do oczu, chcąc się wydostać, a chłopak nie mając siły, opadł na plastikowe krzesło i pozwolił im wypłynąć. Nic innego nie mógł w tej chwili zrobić.
Nie chciał wejść do niej. Nie potrafił siebie zmusić do tego, żeby wziął się w garść i potwierdzić słowa lekarza. Nadal ze spuszczoną głową siedział.
Po jakimś czasie wstał z niewygodnego siedzenia i bez opamiętania zaczął krzyczeć.
Nie przejmował się zmartwionymi i pełnym wyrazu współczucia spojrzeniami. Nie potrzebował tego.
"Bo jeżeli ona zapomniała, to ja też muszę zapomnieć, przynajmniej na chwilę".
| Ross Lynch & Laura Marano Fan Fiction | pisane przez: Smile x |
| szablon: Eveline Dee [Wonder Templates] | zwiastun: Czarna_ Optymistka |
| szablon: Eveline Dee [Wonder Templates] | zwiastun: Czarna_ Optymistka |
Opowiadanie nie jest tłumaczeniem, sama je piszę, więc proszę o nie
kopiowanie treści bloga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz